Na smotri “Hranimo se zdravo 2016”, sve prezentacije su bile neverovatne. Devojčice i dečaci su se zaista pripremali za prezentovanje svojih postera. Žiri je imao težak zadatak da izdvoji najbolje. Tri najbolje prezentacije su:
Učitečljica Marija Živanović sa svojim učenicima pred školsku predstavu. Žabalj, izmedju 1933. i 1936. godine
Kostimi jasno pokazuju da se u predstavi radi o leptirima i cveću. Male glumice su se sasvim uživele u svoje uloge. Boje kostima, krila leptira, tačkastih šara, latica cvetova su sigurno jedinstvene i oduzimale su dah gledaocima predstave, ali crno-bela fotografija ostavlja našoj mašti da ih samo zamišljamo. Kostime za predstavu radila je učiteljica uz pomoć đaka, a na ovoj slici se može naslutiti koliko je vremena i truda, entuzijazma i kreativnosti uključeno u prirpemu ove školske predstave.
Učiteljica Marija Živanović sa učenicima žabaljske osnovne škole.
Tradicija obrazovanja u Žablju duga je 270 godina
Osnovna Škola u Žablju nosi naziv “Miloš Crnjanski”. Nastava se odvija u tri objekta koji se nalaze u okviru školskog dvorišta. Škola raspolaže sportskim terenima, kabineti za obavljanje nastavnih aktivnosti su u adekvatnom stanju i nisu prostrono ograničeni. Postoji prostarni hol koji služi za obavljanje vannastavnih aktivnosti,
Učiteljica Marija Gubaš, u srednjem redu sa naočarima
OŠ „Petar Kočić” u Riđici prvi put se spominje 1626. godine i posle škole u Kovinu je najstarija škola u Vojvodini. U Riđici su do Prvog svetskog rata postojala četiri razreda sa po jednim odeljenjem sa nemačkim nastavnim jezikom i po jedno kombinovano odeljenje sa mađarskim i srpskim jezikom. Osim toga postojalo je odeljenje petog i šestog razreda takozvane „produžene škole” sa nemačkim nastavnim jezikom. Ovakvo brojno stanje odeljenja nije se menjalo ni između dva svetska rata, s tim što je tada umesto „produžene škole” sa nemačkim jezikom postojalo jedno odeljenje viših razreda osnovne škole sa srpskim nastavnim jezikom, koje je bilo obavezno za sve nacionalnosti. Dolaskom naseljenika u Riđicu 1945/46. godine broj učenika se naglo povećao (najveći broj učenika u riđičkoj školi je iznosio 1150 učenika). Sadašnja osnovna škola osnovana je 1951. godine. Problem školskog prostora rešen je izgradnjom nove školske zgrade 1963. godine sa 10 učionica i ostalim pratećim prostorijama. U ovoj zgradi se i danas izvodi nastava.
Davne 1978 godine, američki folk-rok pevač Harry Chapin je ispevao pesmu “Cveće je crveno (Flowers are red)”. Pesma je svojevrsna kritika obrazovnog sistema koji sputava kreativnsot.
U pesmi je reč o djaku prvaku, koji u školi pokušava da crta i boji cveće kako ih sam vidi, u različitim bojama. Učiteljica ga “uči” da je cveće crveno i da je lišće zeleno i da jedino tako može da se crta. Pošto dečak odbija da prihvati takvo pravilo, biva kažnjen i potom usvaja mišljenje učiteljice. Dalje pesma govori o preseljenju i novoj učiteljici u novoj školi, koja insistira da se koriste različite boje za crtanje cveća. Ali jedino što je naš dečak umeo da crta bilo je crveno cveće i zeleno lišće, jer, “…crveno je cvijeće, I uz njeg zeleno lišće ide. Ne gledaj u njem neke druge boje, Jer tako ga ljudi oduvijek vide..”
